پاییز
برگ ها را به رقص درمی آورد
و باد،
ترانه ای از هزاران صدای خاموش
در کوچه های خالی می سراید.
من،
در میان این همه خش خش
به دنبال تو می گردم؛
چون پرنده ای
که دلش را در صدای آوازی گم کرده.
عشق،
پرنده ای است
که در آسمانِ پاییز پر می کشد
با هر ضربان،
بال هایش
نسیمی از یاد تو را
به قلبم می آورد.
آواز می خوانم،
نه برای شکستن سکوت،
بلکه برای پر کردن فضای خالی
با نام تو.
در هر برگ،
در هر بادی که می وزد،
در هر لحظه از این فصل دل انگیز،
عشق تو
همچون پرنده ای
در قلبم آواز می خواند.
فیروزه سمیعی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
